Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Tu quidem reddes; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hoc non est positum in nostra actione. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus:

Quid tu, inquit, huc? Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Duo Reges: constructio interrete. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Conferam avum tuum Drusum cum C. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ad eos igitur converte te, quaeso. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. At iam decimum annum in spelunca iacet. Eaedem res maneant alio modo. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Is ita

vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Bork Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Moriatur, inquit. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?