Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Itaque ab his ordiamur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Bork Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Venit ad extremum; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.

De illis, cum volemus. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Hic ambiguo ludimur. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Illi enim inter se dissentiunt. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Nunc haec

primum fortasse audientis servire debemus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Videsne quam sit magna dissensio? Simus igitur contenti his.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Videsne quam sit magna dissensio? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Reguli reiciendam; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Si enim ad populum me vocas, eum. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Non est igitur summum malum dolor. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc est dicere: Non

reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;