Id est enim, de quo quaerimus. Esse enim, nisi eris, non potes. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed fortuna fortis; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Duo Reges: constructio interrete. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? De hominibus dici non necesse est. Bork Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Hoc non est positum in nostra actione. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Bork Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Est, ut dicis, inquit;

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam illud vehementer

repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Sed tamen intellego quid velit. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ratio quidem vestra sic cogit. Ego vero isti, inquam, permitto. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Restatis igitur vos;

Eaedem res maneant alio modo. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Zenonem roges; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista

studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Refert tamen, quo modo. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Memini me adesse P.