Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. At hoc in eo M. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Prioris generis est docilitas, memoria; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Suo genere perveniant ad extremum; Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.

Earum etiam rerum, quas terra gignit,

educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Non est igitur voluptas bonum. Ut aliquid scire se gaudeant? Scisse enim te quis coarguere possit? Id enim natura desiderat. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Hoc tu nunc in illo probas. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. De hominibus dici non necesse est.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed ille, ut dixi, vitiose. Tuum credibile? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Que Manilium, ab iisque M. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua

rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Si enim ad populum me vocas, eum.