Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quid ergo? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Venit ad extremum; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Oratio me istius philosophi non offendit; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Prioris generis est docilitas, memoria; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Duo Reges: constructio interrete. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a

te dicta sunt. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc non est positum in nostra actione. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Bork Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Bork Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque fecimus.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Multoque hoc melius nos veriusque quam

Stoici. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Hoc non est positum in nostra actione. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Sed ad bona praeterita redeamus.

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.