Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Frater et T. An haec ab eo non dicuntur? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Itaque his sapiens semper vacabit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Facillimum id quidem est, inquam. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Optime, inquam. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Laboro autem non sine causa;

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Indicant

pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Duo Reges: constructio interrete. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ita prorsus, inquam; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Summus dolor plures dies manere non potest? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Eaedem res maneant alio modo. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nunc de hominis summo bono quaeritur; In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quod cum dixissent, ille contra.

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante

tractatos? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quare ad ea primum, si videtur; Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. At enim hic etiam dolore.