Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Res enim concurrent contrariae. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Tu quidem reddes; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quare ad ea primum, si videtur; Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Bonum liberi: misera orbitas. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Si longus, levis. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Eaedem res maneant alio modo.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quod quidem iam fit

etiam in Academia. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Iam in altera philosophiae parte. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Ad eos igitur converte te, quaeso. Quis enim redargueret? Beatus sibi videtur esse moriens. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Cave putes quicquam esse verius. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Qui est in parvis malis.

Cur id non ita fit? Scrupulum, inquam, abeunti; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Audeo dicere, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Cur haec eadem Democritus? Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.