Murenam te accusante defenderem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Hunc vos beatum;

Quamquam scripsit artem rhetoricam Cleanthes, Chrysippus etiam, sed sic, ut, si quis obmutescere concupierit, nihil aliud legere debeat. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Eam stabilem appellas. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Restatis igitur vos; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere

nos quam dicatis voluptatem. Quod cum dixissent, ille contra. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Bork Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Et quidem, inquit, vehementer errat; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Duo Reges: constructio interrete. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Sed quid sentiat, non videtis.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Reguli reiciendam; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Perge porro; Quasi vero, inquit,

perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?