Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Venit ad extremum; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Quod quidem nobis non saepe contingit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quo igitur, inquit, modo? Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis

malis oppressum. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Proclivi currit oratio. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Nulla erit controversia. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Duo Reges: constructio interrete. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Haec dicuntur inconstantissime. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed ille, ut dixi, vitiose. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quorum altera prosunt, nocent altera. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? A mene tu?

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Si quae forte-possumus. Nonne

videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quis Aristidem non mortuum diligit? Quae cum dixisset, finem ille. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sed ad rem redeamus; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Non potes, nisi retexueris illa. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?