Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Bork Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Bork

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Tenent mordicus. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Qui-vere

falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Eaedem res maneant alio modo. Quae contraria sunt his, malane? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Poterat autem inpune; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Qui convenit? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sin

tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Duo Reges: constructio interrete. Quis istud, quaeso, nesciebat? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Hoc non est positum in nostra actione. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Cur id non ita fit?