Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; An hoc usque quaque, aliter in vita? Non est igitur voluptas bonum. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Cave putes quicquam esse verius.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ita nemo beato beatior. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Cur, nisi quod turpis oratio est? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Torquatus, is qui consul cum Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quid ergo hoc loco intellegit

honestum? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Duo Reges: constructio interrete. At eum nihili facit; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quid iudicant sensus? Quis istud possit, inquit, negare?

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quare ad ea primum, si videtur; Sed fac ista esse non inportuna; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Nos vero, inquit ille; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Omnes enim iucundum motum, quo

sensus hilaretur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?