Ita prorsus, inquam; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Nihil ad rem! Ne sit sane; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ego vero isti, inquam, permitto. Nam de isto magna dissensio est. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Maximus dolor, inquit, brevis est. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.

Duo Reges: constructio interrete. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Quod equidem non reprehendo; Cui Tubuli nomen odio non est? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Non potes, nisi retexueris illa. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Aufert enim sensus actionemque

tollit omnem. Si enim ad populum me vocas, eum.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nihil enim hoc differt.

Bork Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Recte, inquit, intellegis.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Perturbationes autem nulla naturae vi

commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.