Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quid Zeno? Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sed ille, ut dixi, vitiose. Bork Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit,

quanto L. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non risu potius quam oratione eiciendum?

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? At iam decimum annum in spelunca iacet. Certe non potest. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Videsne quam sit magna dissensio? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Facete M. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quare conare, quaeso. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Iam enim adesse poterit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nisi autem rerum natura

perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;