Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Urgent tamen et nihil remittunt. Suo genere perveniant ad extremum; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Haeret in salebra. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua

philosophari possint; Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quare attende, quaeso.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quo modo autem philosophus loquitur? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quod vestri non item. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed nimis multa.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim, si

malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Duo Reges: constructio interrete. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Ego vero isti, inquam, permitto. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Summae mihi videtur inscitiae. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.