Frater et T. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Optime, inquam. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nos vero, inquit ille; Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quae cum essent dicta, discessimus. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit

dicere. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Graccho, eius fere, aequalí? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Videsne quam sit magna dissensio? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ut aliquid scire se gaudeant? Si quae forte-possumus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Oratio me istius philosophi non offendit; Immo alio genere; Age sane, inquam. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Duo Reges: constructio interrete. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Deprehensus omnem poenam contemnet. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Alterum significari

idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Refert tamen, quo modo. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Pauca mutat vel plura sane;