Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Quo modo autem philosophus loquitur? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quare ad ea primum, si videtur; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Duo Reges: constructio interrete. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Dici enim nihil potest verius. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Age, inquies, ista parva sunt. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Nulla erit controversia. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nam quid possumus facere melius? Atqui, inquam,

Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Ut id aliis narrare gestiant?

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Certe non potest. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Refert tamen, quo modo. Hunc vos beatum; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Beatum, inquit.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Id est enim, de quo quaerimus. Sin aliud quid voles, postea. Quid ergo? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo

dicerentur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Si longus, levis; Sumenda potius quam expetenda. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Satis est ad hoc responsum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Primum divisit ineleganter;