Quid de Platone aut de Democrito loquar? Utram tandem linguam nescio? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Si longus, levis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Restatis igitur vos; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu? Sed quid sentiat, non videtis. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Sed nimis multa. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Respondent extrema primis,

media utrisque, omnia omnibus. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ac tamen hic mallet non dolere. Sed ad rem redeamus; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Prioris generis est docilitas, memoria; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Restinguet citius, si ardentem acceperit.

At iam decimum annum in spelunca iacet. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Duo Reges: constructio interrete. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Dicimus aliquem hilare vivere; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.