Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Si id dicis, vicimus. Sed ego in hoc resisto; Si enim ad populum me vocas, eum. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quid, de quo nulla dissensio est? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quid possumus facere melius? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Duo Reges: constructio interrete.

Sint modo partes vitae beatae. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Ubi ut eam caperet aut quando? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Bork Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Bork Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Scrupulum, inquam, abeunti; Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Ut pulsi recurrant? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Et quod est munus, quod opus sapientiae?