Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Stoicos roga. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. De hominibus dici non necesse est. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Bork Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Facillimum id quidem est, inquam. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Ostendit pedes et pectus. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et

peccata non habentur communia.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quid, de quo nulla dissensio est? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Inquit, dasne adolescenti veniam? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Theophrastus mediocriterne

delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Sed haec omittamus;

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;