Sed nunc, quod agimus; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. At enim sequor utilitatem. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Duo Reges: constructio interrete. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Laboro autem non sine causa; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Bork

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Hoc est non dividere, sed frangere. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur

pulchritudinem non sequamur? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Proclivi currit oratio. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Dici enim nihil potest verius. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Nemo igitur esse beatus potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Sed potestne rerum maior esse dissensio? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ita nemo beato beatior.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Quid, de quo nulla dissensio est? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. At hoc in eo M. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Beatus sibi videtur esse moriens.