Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Illi enim inter se dissentiunt. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Laboro autem non sine causa; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Primum quid tu dicis breve?

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Duo Reges: constructio interrete.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Bork Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed tamen intellego quid velit.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.