Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Quid, quod res alia tota est? Sit sane ista voluptas. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nos cum te, M. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Itaque contra est, ac dicitis; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne,

si id non faciant, incidant in maiorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Duo Reges: constructio interrete. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quod vestri non item. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Verum hoc idem saepe faciamus. Prioris generis est docilitas, memoria; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Si longus, levis; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Cave putes quicquam esse verius.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed tamen omne, quod de re

bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Ut id aliis narrare gestiant? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Deinde dolorem quem maximum? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Illi enim inter se dissentiunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid me istud rogas?