Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Nihil enim hoc differt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sint modo partes vitae beatae. Confecta res esset. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sint ista Graecorum;

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Minime vero, inquit ille, consentit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quo modo autem philosophus

loquitur? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Videsne quam sit magna dissensio? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Bork Recte, inquit, intellegis. Nam de isto magna dissensio est. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Duo Reges: constructio interrete.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Sed haec quidem

liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Respondeat totidem verbis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed quid sentiat, non videtis. Tollenda est atque extrahenda radicitus. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.